12 juli 2020

Voorkomen is beter dan belanden in de GGZ

Deze week kwam ik in gesprek met iemand die bekend is met ‘de GGZ’. Dit was in het kader van medezeggenschap in de zorg. Ik wilde weten wat hij in de GGZ in Nederland zou willen veranderen? Tot mijn grote verbazing vertelde hij, dat, ondanks alle wetgeving, cliënten geen eigen zeggenschap hebben over hun behandelmethode. “In de ggz ben je vaak afhankelijk van de voorkeur van je behandelaar, je ‘label’, de plek waar je bent of waar er plek is. Hoe moeilijk is om samen met de cliënt te zoeken naar wat nodig is. Dat is medezeggenschap!

Ik vertelde wat ik doe; individuele coaching. Dat het mij gaat om persoon zelf, niet zijn ‘label of ziekte’. Dat ik nieuwsgierig ben naar wie iemand is, wat hij/zij belangrijk vindt of wat iemand beweegt in het leven. Natuurlijk praten we ook over iemands ziekte en situatie, met name over de relatie daarmee.

“Nou dat is precies wat in de ggz nodig is”, was zijn antwoord. “Er is geen tijd om te praten over hoe het vandaag met je is, wat je dromen zijn of wat je nog met je meedraagt.

We werden het eens dat wanneer er meer persoonlijke aandacht is in periodes van somberheid, verwardheid, angsten, verdriet en verlies, wellicht voorkomt dat iemand ‘in de ggz beland’.